Kültürse kültür, ama hippi deme canım

Şu an kaldığım yer çok uzak her yere. Evet İstanbul şartları içinde çok uzakta değil ama Danmark için çok uzakta merkezden. Gittim hemen şikayette bulundum. Bu ne böyle dedim. Bana bunu yapmaya hakkınız yok dedim. Türk doğdum ben, hür doğdum hür yaşarım, bu nasıl discrimination dedim. Hop hop hoplattım ortalığı.

Dermişim.

Tabi ki de gidip tatlı tatlı konuştum. Burası getto ayol. Kadın adımı bi yerlere yazdı, bi form doldurdum. Adam dedi ki çok umutlanma. Ama ne mi oldu, bir hafta sonra pırrrr mail. Bana bir yer bulmuş o tatlı kadın. Gittim gördüm. Stüdyo daire bildiğiniz. Ama yurt gibi işte. Neyse. 1 ay sonra oraya taşıncam. Taşınmayı sevmiyorum. Ama yapıcam.

Burası 12 kişilik müstakil ev gibi bi yer. Biraz salaş ama salaşlığı hoşuma gidiyor. Garip bi şekilde içimdeki GSK'lı kendini gösterdi ve şu anda kalmakta olduğum shabby place'e ne kadar bağlandığımı anladım. İnanır mısınız 11 kişiyle salonu ve mutfağı paylaşıyorum. İkisi de baya büyük. Bu 11 kişinin 8i erkek. Bunlara rağmen mutfak sürekli temiz. Salon derli toplu. Şaka gibi. Adamlar her gün yemek pişiriyolar ama öyle makarnadır bilmem nedir diil, bildiğin yemek. Düşündüm de,  evet. Kültür önemli, nasıl yetiştirildiğin falan. Bunlara kimse aç pipini göster amcaya dememiş. Neyse.

Yine de taşıncam. Bu kararımdaki en büyük etken yeni taşıncağım yerde koridorda Chagall görmüş olmam. Gerçekten.

Neyse.

Elitlikten ölcem.

Yok ayol ne ölmesi. Dün bi partiye gittim. Tüm içkiler türk parasıyla 3 lira. Konsept bu. Rom mu, 3 lira. Viski mi, 3 lira. Her şey. Bir sürü çılgın erasmuslu.

Ama yine de,

Chagall canım.