maykıl dedim!

sevgili handan abla,
öyle yorulduk öyle şımardık ki küçük kardeş rüyalara daldı bile. e sormayacak mısın "neden yoruldunuz, ne diye şımardınız o kadar" diye handan abla? e sor bari tamam bir şey demedim. biz taşınıyoruz handan abla, vallahi bak. koliler bulduk marketlerden, topladık eve getirdik bu kışta kıyamette. küçük kardeş hemen işini bitirdi tabii, topladı bütün eşyalarını. neymiş? bütün hayatı 3 koliye sığmış-mış. olacak iş mi? ya benim hayatım handan abla, ya benimkisi? üç koliye sığmayacak kadar çöp dolu. hayatım ıvır zıvır - bok püsür - atsan atılmaz satsan satılmaz'larla doluymuş da haberim yokmuş. haberim varmış aslında da seviyorum onları işte ne yapam, nerelere gidem ben. uuuiyyy benim kederli başım! ay yine istanbul türkçem bozuldu ayol hisarüstlerinde kala kala!
o değil de handan abla saatlerdir konuşuyoruz, bırak maykıl dememeyi daha ancak kitaplarımı toplayabildim. neyse kısmet yarınaymış.
yine o değil de o starbaks bardaklarını nerelere götürem nerelere saklıyam? uyyy benim dertli başım! öhööm yine kaçtı bak.
bu kız kaçar.
öptüm canıms byes.